Müzik dünyamızın son yıllarda rağbet etmeye başladığı “Tribute” albümlerinin en popüler örneği sonunda raflarda yerini aldı. Hızla çok satan listelerinin üst sırasına da tırmanan albüm, müzik dünyasının önemli figürlerinden Orhan Gencebay’ın klasikleşmiş 33 şarkısının 32 sanatçının yeni yorumlarından oluşuyor.
Saygı albümü denildiğinde, işin ehli ülkelere bakıldığında formül belliyken, karşımızda tüm bu formülleri ters yüz eden bir albüm var. Bu sebeple aslında albümden çok, toplamayı andırıyor. Buna yol açan başlıca sebep, saygıya gelen isimlerin egolarını da beraberinde getirmesi… Albümün sıralamasının alfabetik olması, tüm olumsuzlukların başlıca sebebi… Zira baştan sona dinlemesi keyif vermeyen bir kakafoniye dönüşüyor… Mevcut 32 sanatçının her türün popüler isimlerinden seçilmiş olmasını da buna eklediğimizde, ortaya çıkan tribüne oynayan bir tribute albüm… Pekte zengin olmayan kategoriye atılmış en önemli imza gibi görünse de, kazın ayağı pek öyle değil. Doğru örneği koyalım önce, 2000 yılında yayınlanan “Şarkılar Bir Oyundur : Ortaçgil İçin Söylenmiş Ortaçgil Şarkıları”… 22 sanatçı/şarkı barındıran double albüm, kategorisinin mihenk taşı olarak çıtayı en baştan yükseğe koymuştu. Ki, halen kıymeti bilinmemiş bir albümdür maalesef… Gazete yanında verilen cdlerden biri olarak girebilmişti bazı evlere… Titizlikle seçilmiş isimlerle, Ortaçgil konseptiyle yetinilmemiş birde bütünlük yaratılmıştı, ki zor olanda buydu… Orhan Gencebay ile Bir Ömür albümünde böyle bir bütünlüğe rastlamak, daha kartonetten hayale dönüşüyor.
Saygı albümü bir yana, sevilen bir şarkıyı yeniden yorumlama işi yani “cover” müessesi kolay görünen ama aynı oranda kabullenilmeyen bir durum… Dinleyicinin o şarkıya ruhunda düştüğü notlar, her daim yeni yorumun önündeki dezavantaj… Şarkının ruhuna yapılan müdahaleler bu yüzden pek kolay değil. Söz konusu Gencebay olunca, ortada üç-dört kuşağa hitap etmiş şarkılar varken, iş iyice zor. Bu zorluğu aşabilen isimlerde, bir elin parmaklarını geçmemiş. Popçuların elektronik altyapıyı seçmeleri sebebiyle, yeniden yorumdan çok remix kokuyor şarkılar… Dolayısıyla albümün en iyileri; Athena’nın “Bir Araya Gelemeyiz”i, Duman’ın “Gönül”ü ve Seksendört’ün “Dokunma”sı…
Orjinallerinin yanına yaklaşamaktan hayli uzak şarkılarla dolu tribute albüm, her kafadan çıkan sesle oluşan tribüne oynanmış bir kakafoni…
Yorum Gönder