Küçük ölçekli bağımsız gerilimin senaryosunu yönetmenle birlikte oyuncu ve prodüktör kotarmış. Seksenlerin başından bu yana birçok filme imza atan, prodüktörlük dışında oyunculuğu ve yönetmenliği de deneyen Suzanne DeLaurentiis beşinci senaryosunda. Dişe dokunur filmler olmasa da “Tape 407”nin iki filmlik bir seri olduğunu belirtelim. 2012 yapımı “Tape 407” aynı zamanda üçlünün ilk birlikteliği olmuş ve Everette Wallin’in ilk senaryosu olarak geçmiş kayıtlara. Dale Fabrigar ile birlikte yönetmiş. Aynı yıl “Wedding Day” ile de ortaklığı perçinlemişler. 2001 yılında yönetmenliğe başlayan Fabrigar ise adeta tırnaklarıyla kazıyarak yükselen isimlerden. On yıla sığdırdığı on bir kısa film ve bir dizinin ardından ilk uzun metrajı “Tape 407” ile üç filmde yönetmen koltuğunu paylaştıktan sonra 2013 yılında nihayet solo performansını “Lonely Boy” ile vermiş ve başarılı olmuştu. Ödüllü romantik drama halen filmografisinin zirvesi ve adını hatırlamamızın sebebi… Sonrası yine kısa filmler ve tv işleri. Nihayet beş yıl aradan sonra yeniden uzun metraja dönerek aynı ekiple motor deme fırsatı bulmuş. 2019’u da boş geçmediğini belirtelim. Dram “100 Yards”da yönetmen koltuğunu Ross Campbell ile paylaşıyor. Neyse gelelim biz filmin oyuncu kadrosuna. Elbette mütevazi bir kadro söz konusu. Carter Scott, Shae Smolik, Leticia LaBelle, Logan Coffey, Ben Hopkins ve Everette Wallin kadronun başını çekerken kısa bir rolle Lance Henriksen konuk desteği veriyor.
D-Railed, bir cadılar bayramı gerilimi. “Murder mystery train” adlı kumpanya ile Christie’ye selamını çakarak başlıyor. Cinayet oyunu ile katilin kim olduğunu tahmine dayalı tren yolcularını alır ve kısa sunum ile yolcular havaya sokulur. Tam oyun başlayacakken oyunculardan birinin ilk cinayeti işlemesiyle her şey alt üst olur. Silahlı soygun da planlandığı gibi gitmez ve makinist ölünce tren son sürat meşhur bir uçuruma doğru ilerler.
Bir vagon dolusu insanın hayatta kalma mücadelesini anlatan D-Railed, dur durak bilmeden konuyu değiştirerek ilerliyor. Özellikle tahminde bulunarak film izlemeyi sevenler için çok iyi bir bulmaca. Cinayet treni olarak başladıktan sonra denizde mahsur kalma gerilimin savruluyor ve bununla da yetinmeyerek yaratık gerilimine süzülüyor. Finalde de bambaşka bir sürpriz söz konusu. Hakkını teslim edelim çok iyi bir sürprizle karşılaşıyoruz. Tür savrulmaları yüzünden zaten aklımız karışıkken her şey sürpriz olurdu. İyi bir senaryo matematiği mevcut… Efektler de gayet iyi. Fabrigar da iyi iş çıkarıyor ama sürekli bir yapaylık söz konusu. Vasat oyunculuklar yüzünden bir türlü inandırıcılık ve gerçekçiliği yakalayamıyor. Bir de senaristlerin elini korkak alıştırmasının payı büyük. Tam işler çığırından çıkması gerektiği, frenlerin boşalmasını beklediğimiz anda saçma bir her şey kontrol altında durumu var. Böylece yaratılmak istenenlerle hissettirilmek istenen örtüşmüyor. Vagonlardaki insanlar birer gölgeye dönüşüyor. Yine de bunlara aldırmayan izleyiciyi keyifli anlar bekliyor.
Prömiyerini New York City Horror Film Festival’inde yapan film yılı da festivallerde geçirmiş ve tam anlamıyla “gece yarısı eğlencesi” olarak alkışlanmış. 52 ödül alarak tam bir canavara dönüşmüş. Oyunculuklardan efektlere kadar her dalda ödül aldığını da belirtelim. Buna rağmen imdb puanının 3,8 oluşu da hayli ilginç. İnternet üzerinden izleyiciye ulaşan filmin yorumları da “tam bir zaman kaybı” olduğu konusunda birleşmiş. Oysa “D-Railed” eski usüllerle, doksanlar korkusu havasında işlediği konusuyla türü sevenler için iyi bir bulmaca. Elbette klişeleri kullanıyor, daha önce görmediğimiz bir şeyi sunma iddiasında değil ve korku dolu anlar yaşatmıyor ama her filmi de bu kadar ciddiye almamak lazım. Bazen koltuğa yaslanıp hiçbir şey düşünmeden keyfi çıkarmak gerekiyor. İşte D-Railed bunu eksiksiz olarak karşılıyor.
Yorum Gönder