70’lerin başından itibaren Amerika’da dolaşmaya başlayan Snuff videolara (yani gerçek cinayetlerin videoya alındığı ve zenginler tarafından fahiş miktarlara satın alındığı öne sürülen filmler) dair şehir efsanesi, 90’lı yılların ikinci yarısında sinemanın tekrar dikkatini çekmişti. İlkin 96’da Alejandro Amenábar, “Tez” (“Tesis”) adlı polisiye çeşitlemesiyle sürmüştü bu videoların izini; ardından da Joel Schumacher, 1999 yapımı “8MM”de Nicolas Cage’in canlandırdığı Tom adlı dedektifin eline geçen Snuff videolarıyla altüst olan hayatını anlatmıştı bizlere.
“Lanet” (“Sinister”), geçmişte yazdığı gerilim/polisiye romanla büyük bir ün edinen, fakat daha sonraki eserlerinde bu başarıyı yakalayamayan Ellison Oswalt (Ethan Hawke) adlı bir araştırmacı yazarın, yeni eserinde işlemeye koyulduğu cinayetlerin geçtiği eve taşınmasıyla açılıyor. Tabii eşinin ve çocuklarının söz konusu cinayetlerin bu evde işlendiğinden haberleri yok. Oswalt’ın tavanarasında bulduğu, araştırdığı cinayetlerin görüntüleri içeren Super 8 mm filmler ona gerekli ilhamı verecektir vermesine ama Cinnet’vari bir (“The Shining”) deliliğin kıyısına da götürüp bırakacaktır.
“Şeytan Çarpması”ndan (“The Exorcism of Emily Rose”) tanıdığımız Scott Derrickson’ın kamera arkasına geçtiği “Lanet”, açılışta kullandığı grenli cinayet görüntüleriyle sağladığı gerilimi, finaline değin canlı tutmayı başarıyor. Çağımızın geçer akçe gerilimlerindeki dehşetengiz kanlı sahnelere prim vermeyen yönetmen, 70’lerin okült (occult) gerilimlerindekine benzer bir atmosfer yaratmış.
Sözün Kestirmesi “Lanet”; yaratıcı buhranı ve snuff’ motifini birbirine eklemleyerek kurduğu sıra dışı dramasını konvansiyonel sinema diliyle gayet usturuplu bir biçimde anlatabilmiş, ortalamanın üzerinde bir gerilim denemesi olarak kayda geçiyor.
5 Nisan 2013 tarihli Aydınlık Gazetesi nüshasında yayımlanmıştır.
Yorum Gönder