“… Dün gece telefonda, öyle düz, kontrollü ve neredeyse münasip bir tonda konuştuktan sonra, –sanki ne karşı çıkıp ne de yalvarıp, şaşırmamış olmakla övünerek konuştuktan sonra– Brian bir anda çözüldü. Aşağılayarak, köpürerek, duyan olur mu diye umursamadan, “İyi güzel de,” dedi, “küçükler ne olacak?” Ahize Pauline’in ellerinde titremeye başladı. “Çocuklar,” dedi Brian, o aynı titrek ve kindar sesle. “Küçükler” kelimesini “çocuklar”la değiştirmek Pauline’in kafasına kütüğü indirmek gibiydi, ağır, resmî ve doğrucu bir tehdit.
“Çocuklar kalıyor,” dedi Brian. “Pauline. Duydun mu beni?”
“Hayır,” dedi Pauline. “Yani evet, duydum ama...”
“İyi öyleyse. Ne dediğimi duydun. Unutmazsın. Çocuklar kalıyor.”
Brian’ın elinden gelen buydu. Ona ne yapmakta olduğunu, neye son verdiğini göstermek ve bunda devam ederse onu cezalandırmak için. Kimse suçlamayacaktı Brian’ı. Kurnazlıklar, pazarlıklar olabilirdi, tabii ki kendini aşağılayacaktı Pauline, ama gerçek oradaydı işte, boğazında kalmış yuvarlak, soğuk bir taş gibi, bir gülle gibiydi.
Ve Pauline fikrinden tamamen vazgeçmediği müddetçe de öyle de duracaktı. Çocuklar kalıyor.”
Çocuklar Kalıyor, Batı Kanada’da geçen ve Munro’nun bütün yapıtlarında olduğu gibi sırları, aşkı, ihaneti ve sıradan yaşamları anlatan sekiz öyküden oluşuyor. Munro, Kanada taşrasının dünyasını aile çerçevesi içinde irdeliyor. Dış dünya, dış dünyadaki olaylar ancak aile içindeki gelişmelerle ilgili yanlarıyla söz konusu ediliyor. Bastırılmış anılar, karanlık geçmişler ve bir yana atılmış arzular tahammül edilmez gündelik yaşamı yıkıp yok edici bir tehdit oluşturuyor. Yine de özellikle kadınların ve çocukların sınırlı ve rutin yaşamında hep bir kaçış umudu var. Aile yaşamının koşullarına karşı bireylerin doğal karşılanabilecek isyanı, bu öykülerde ailenin terk edilmesi ya da yıkılması biçiminde somutlaşıyor.
“Alice Munro, belki de bugüne kadarki bu en cesur öykülerinde, aşk çılgınlıklarını, toplumun kibar dış görünüşünün altında yatan gerilimleri ve aldatmacaları, insan yüreğinin tuhaf, çoğu kez de gülünç arzularını ortaya koyuyor. Çocuklar Kalıyor’da yer alan sekiz öykü, taşra yaşamının kuşkulu konulardaki suskunluk ve ağzı sıkı olma geleneğini irdeleyerek gizli ilişkileri ve en yalnız bireyleri bile bağlayacak biçimde paylaşılan suçları gün ışığına çıkarıyor. Kimi zaman yalanların toplumun huzuru için kaçınılmaz olduğunu da örnekliyor. Çocuklar Kalıyor çarpıcı ayrıntıları, cesur anlatımıyla Munro’nun büyük bir yazar olduğunu bir kez daha kanıtlıyor.”
New York Times
“Munro tartışmasız bir büyük usta... Bundan daha iyi bir öykü kitabı hayal bile edilemez.”
Washington Post
“Çekici... güzel... Şiirsel anlar tam da olması gerektiği gibi akılcı bir hikâye biçemiyle aktarılıyor.”
San Francisco Chronicle
ALICE MUNRO, 1931’de Ontario’da doğdu. Kanadalı eleştirmenlerin “Bizim Çehovumuz” diye tanımladıkları usta hikâyecinin Dance of the Happy Shades (Mutlu Gölgelerin Dansı, 1968); Something I’ve Been Meaning to Tell You (Sana Söylemek İstediğim Bir Şey, 1974); The Beggar Maid (Fakir Hizmetçi, 1978); The Moons of Jupiter (Jüpiter’in Ayları, 1982); The Progress of Love (Aşkın Gelişimi, 1986); Friend of My Youth (Gençlik Arkadaşım); Open Secrets (Aleni Sırlar); Çocuklar Kalıyor (1998), Hateship, Friendship, Courtship, Loveship, Marriage (Nefret, Arkadaşlık, Flört, Aşk, Evlilik, 1971); No Love Lost (Hiçbir Aşk Kayıp Değil, 2003); Vintage Munro (Eski Munro, 2004); Kaçak (2004) ve The View from the Castle Rock (Castle Rock’tan Görünüş, 2006); Too Much Happiness (Çok Fazla Mutluluk, 2009) adlarında on bir hikâye kitabı, Lives of Girls and Women (Genç Kızların ve Kadınların Yaşamları, 1971) adlı bir romanı ve bir hikâye seçkisi yayımlandı. Munro, çarpıcı yazarlık kariyeri boyunca, Kanada’da Governor General, Uluslar arası Man Booker, Marian Engel, Trillium Edebiyat, Rea Öykü, PEN/Malamud, Giller, Libris ve O. Henry gibi birçok ödüle layık görüldü.
ÇOCUKLAR KALIYOR
Yazar: Alice Munro
Çeviri: Cem Alpan
Tür: Öykü
Sayfa sayısı: 390 Sayfa
Fiyatı: 28 TL
Yayın tarihi: 04 Eylül 2012
Munro'yu merak ediyorum çünkü Khaled Hosseini'nin en sevdiği kitaplar listesinde Munro'nun yazığı her şey dediğini gördüm. Denemeye değer.
YanıtlaSil