Yıllar önce kaybolmuş ve öldüğü sanılıp umut kesilen
çocuk bir gün dönerse ne olur? Çocuk beklerken karşısında yetişkin bulan anne
baba neler hisseder? Araya sadece yıllar mı girmiştir? Artık tanımadığı çocukla
nasıl yeniden bağ kurabilir aile? 2019 yapımı Amerikan işi bağımsız “Donovan
Reid” işte bu soruların cevabını arıyor.
Donovan Reid bir ilk film. Küçük bütçeli, teknik
anlamda da hayli amatör bir yapım... Ödüllü kısa filmci Austin Smagalski’nin
ilk uzun metrajı. Senaryoyu kendisi gibi kısa filmci olan Edward Hamel ile
birlikte kotarmış. Los Angeles’ta yaşayan sektörün her alanına koşturan çıkış
arayan sayısız insandan biri olan Smagalski, 2014’te çektiği kısa gerilim “Roulette”
ile atıldığı macerada prodüktör, editör, senarist olarak bir çok projede
çalışmış. Dört kısa film ve bir klip sonrası nihayet ilk uzun metrajına
girişmiş. Adınıysa 2017 yapımı sekiz dakikalık kısa metraj bilim kurgu “Love at
the End of Earth”de çıkardığı iyi iş sonucu dört ödüllü editör olarak duyurmuş.
Dört yıllık tecrübenin sonrasında ulaştığı uzun metrajının oyuncu kadrosu da
mütevazı elbette. Tamamen taze yüzler söz konusu. Weston Lee Ball, Anthony
Martinez, Lydia Revelos, Kimberly Kalember, Jazmine Pierce ve Mike Schaeffer
kadronun başını çeken isimler. Çoğunluğunun ilk tecrübesi.
Evden çıkmasına izin verilmeyen bir çocuk ile
tanışıyoruz. Michael ile… Kaçıp bir karakola sığındığında polislere “Ben Donovan
Reid’im” diyor. Zamanında ortadan kaybolmuş bir çocuğun yıllar sonra ortaya
çıkışına ilk tepkiyi vaktiyle olayda görevli dedektif gösteriyor. Haberi
aldığında ailenin yaşadığı sevincin ardından soluğu nihayet evde alıyor
üçlümüz. Ama tuhaf bir şeyler var. Baba ilgili, anne buz gibi soğuk… Sorguda
dedektifin sorularına verilen yanıtlar da tatmin edici değil. Ortada yeniden
bir araya gelen ailenin mutlu fotoğrafı yok. Üstüne bir de Michael’ın
Donovan’ın çocukluğuyla hayali konuşmasıyla sorular çoğalıyor… Şüpheler
arasında bir aile dramını izliyor ve cevapları arıyoruz…
Donovan Reid, meramını paralel kurguyla anlatarak
seyircinin merakını diri tutmayı deneyen bir film. Teoride iyi duruyorsa da Smagalski
bunu başaramıyor. Ana izleme sebebi şüphe iken bunu izleyiciye verecek,
hissettirecek atmosferi kuramamış. Üstelik oyunculuklar da berbat. Oğul Lee
Ball hadi bir şekilde idare ediyor diyelim ama Anthony Martinez baba olmaktan
çok uzakta. Böylece inandırıcılığını kaybeden film dakikalar ilerledikçe
seyirciden de uzaklaşıyor. Jazmine Pierce’in katılımıyla film bir parça
hareketleniyorsa da mantıksızlıklar yüzünden sekteye uğruyor. Yıllar sonra
çıkıp gelen oğulun yalan mı söylediği yoksa gerçekten o mu olduğunu anlamak
için yapılması gereken çok basit. DNA testi. Bu test için filmin sonunu
bekleyen senaristimiz yanlış bir seçim yapmış. Öte yandan filmin gayet iyi bir
sürpriz finali mevcut ama onun da beceriksizlikler yüzünden etkisiz olması
şaşırtıcı değil. Sırlar ve gölgelerle bezenmesi gereken senaryo yarım yamalak
ve neresinden tutulsa elde kalıyor. Tamamen tek bir öyküyü anlatan ama onu da
beceremeyen Smagalski, onca dakikaya rağmen karakterlerini de tanıtmıyor.
Örneğin anne babanın ne iş yaptığını bilemiyoruz. Babanın bir anda alkol sorunu
olduğunu görüyoruz. Michael iki konuşmada Harper’a aşık oluyor. Bunun gibi
abukluklar mevcut. Annenin denklemde hiç olmaması ise tam bir facia… Evde geçen
sahnelerde bile yok. Eee nerede bu kadın? Finaldeki sürprizin onunla ilgili
olmasına rağmen üstelik…
Ağır aksak ilerleyen, mantıkla çelişen öyküsüyle ve
amatör tv filmi haliyle kötü bir ilk deneme Donovan Reid. Austin Smagalski’nin
kısa filmlik konusunu sündürerek uzun metraja dönüştürme çabası yetmiş sekiz
dakikalık bir zaman israfından ibaret. Gördüğünüz yerde kaçın.
Yorum Gönder