Orta yaşlarına gelmiş ve hayatında önem verdiği her şeyi kaybetmiş bir kadın ne yapar? Sinir krizlerine girer, içine kapanır, ölümü düşünmeye başlar, hiç bir şey yapmak istemediği bir evreden geçer diyerek başlayacağımız uzun bir olumsuzluklar listesi geldi değil mi aklınıza... Gerçek hayatta böyle olsa da, bu bir Amerikan filmiyse tam tersi şeyler yaşar... O her zamanki favori “ikinci şans” ve mutlaka çıkılması gereken bir uzun yol macerası her daim hazırda bekleyen reçetedir... Sonuçları da hiç şaşmaz... 2014 yapımı komedi “Tammy” tastamam bu reçeteyi uygulayanlardan...
Son dönemde yıldızı parlayan tombul hatunumuz Melissa McCarthy’nin filmden filme koşarken üretici olarak da katkıda bulunduğu bir komedi “Tammy”... İlk senaryo denemesinde... Aktör Ben Falcone ile birlikte kotarmışlar senaryoyu ve Falcone ilk yönetmenlik denemesine soyunmuş... Bu oyuncu ortaklığının meyvelerini de müthiş kadro ile toplamışlar... Küçük büyük her rolde bir tanıdık sima yer almakta... Başrolde yer alan McCarthy’e, Susan Sarandon, Kathy Bates, Allison Janney, Dan Aykroyd, Mark Duplass, Gary Cole, Nat Faxon, Toni Collette ve Sandra Oh eşlik ediyor... İkilinin ilk filmi için fazlasıyla iyi kadro üzerine düşeni de yaparak gerekli katkıyı kolayca vermiş...
Orta yaşlarındaki kızımız Tammy ile tanışıyoruz... Bir geyiğe çarpıp arabasını haşat edince işe geç kalıyor ve artık canına tak eden patron tarafından kovuluyor... Eve gittiğinde de kocasın komşusuyla basınca annesinin yanında alıyor soluğu... Her şeyini zincirleme kaybetmenin etkisiyle girdiği öfkeli hali görünce annesi uyarıyor: “Yine aynı döngüye girme... Sinir krizi geçirip kendini harap etme...” Benzer her durumda arabaya atlayıp, bir daha gelmemek üzere yaşadığı yeri arkasında bırakmak için gaza basan Tammy o döngüde fazla uzaklaşamadan geri dönüyormuş hep... Bu sefer öyle olmuyor... Anneanne Pearl “hadi” diyor, “Benim arabamı alalım. Nakit param da var, Niagara şelalesine gidelim.” Ve ikili atlıyor arabaya çıkıyor maceraya...
Çıkılan bu macerayı bolca komik anlar serpiştirerek işlemeye çalışan McCarthy ve Falcone bir şekilde ilk yarım saati hızlıca geçirmeyi başararak izleyicisini o arabanın arka koltuğuna oturtmayı başarıyor... Tammy ve Pearl arasındaki çatışmalar ve sürtüşmelerle gerekli uyumu da yakalıyorlar ama sonrası tamamen bildik şeyler... McCarthy seyircinin onu görmek istediği role girmiş yine... Sarandon ise nispeten farklı bir rolde ama ne yapsa yetmiyor... Benzer yolculuğa 1991’de “Thelma & Louise”in Louise Sawyer’ı olarak çıkarak sinema tarihine geçmişti ne de olsa, daha ne yapsın... Çok küçük anların yarattığı kısa süreli tebessümler dışında hiç bir yaratıcılığı olmayan işleyiş, sürekli seyircisine oynayan klişelerle dolu... Arabada sevişen büyükanne ne kadar komik olabilir, bundan ne kadar iyi bir durum komedisi çıkarılabilir ki... Sonlara doğru lezbiyen göndermelerine girişme hali de çok etkisiz kalınca ortaya yavan bir komedi denemesi çıkmış... Nispeten iyi girişten sonra hızlanıp zıvanadan çıkması, zincirlerinden boşalması gereken film tam tersine ortalarından itibaren irtifa kaybediyor ve sıkıcılıkla boğuşuyor...
Temmuz başında altı ülkede gösterime giren film, yaz sezonunun boşluğunda iş yapabilmiş... Bütçesini de daha açılış haftasında çıkarmayı başarmış... Eylül sonunda da dört misli kazanç yazdırmış hanesine... İzleyiciyi salonlara çeken filmin bu kadar vasat bulunmasına rağmen elde ettiği rakam da yılın en şaşırtıcı istatistiklerinden biri olarak kayıtlara geçmiş durumda... Seyirci bildik rollerde de olsa Melissa McCarthy’i izlemeyi seviyor... Bizde vizyon görmeden ev sinemasına çıkması da doğru seçim...
Tipik bir yol macerası komedisi bile olmayı beceremeyen “Tammy”, oyuncu kadrosundan canlandırdıkları rollere kadar her şeyiyle çok tanıdık bir film... Tahmin edilebilir olay örgüsüyle daha önce izlenmişlik havası arasındaki 97 dakika, uzadıkça uzayan seyircisini sınayan sıkıcılıkta...
Yorum Gönder