Her fırsatta ailenin kutsallığından dem vurmadan duramayan Amerikan sinema ve tv sektörü, artık gösterdiği pembe tablonun artık yetmediğini düşünerek boşanmış aileleri de birbirine eşleme hikayeleri sunuyor... Çocuklu ebeveynlerinde ikinci evliliği yapmaları ve birbirlerini daha iyi anladıklarını görmelerini işler hale gelen yapımcılar için bulunmaz nimet olansa yaşanmış hikayeler elbette... Eşini kaybetmiş iki insanın aşkı birbirinde bulması herkesin rüyası... O rüyayı ilk elden anlatan bir tv filmi “The Color of Rain”...
Herkese umut olması düşünülen filmin hikayesi “The Color of Rain: How Two Families Found Faith, Hope, and Love in the Midst of Tragedy” adlı kitaba dayanıyor... Öykünün kahramanları olan Michael Spehn ve Gina Kell Spehn’in başlarından geçen masalı yazdıkları kitap 2011’de raflarda yerini almış ve beklendiği gibi çok kısa sürede ilgi odağı haline gelmiş... Kurdukları vakıfla da ilgilenen çift, medyanın ilgisiyle o dönemin popüler figürlerinden biri olmuş... Kitabın haklarını satın alma yarışın galibi olan Hallmark da filmi için kolları sıvamakta gecikmemiş elbette... 31 Mayıs’ta yaptığı prömiyerinden bugüne bolca izleyici toplayan filmin popülaritesi, imdb puanının yüksek olmasıyla ülke dışına da yayılmasını sağlamış... Senaryosunu Nancey Silvers’ın kotardığı filmin yönetmen koltuğunda Anne Wheeler oturuyor... 1946 doğumlu Wheeler, tv’de yirmi yılı devirmiş bir isim olarak ideal bir isim... 1975’te kısa filmle başlayan kariyeri boyunca özellikle seksenli yıllarda imza attığı filmlerle ödül avcısı olan yönetmen, yakın dönemde “Better Than Chocolate” ile adından söz ettirmişti... 1999 yapımı filmin ardından iyice tv filmlerine ağırlık vermekle kalmadı, gişeye çıkan filmlerinde de aynı mantığı benimsemeye devam etti... Meşhur çiftimizi oynayan ikili de Lacey Chabert ve Warren Christie’den oluşuyor... Altı sezonu deviren “Party of Five” ile en iyi çıkış yapan genç oyuncu ödüllerini toplayan Chabert, sonrasını bir türlü getiremeyenlerden... O rüzgarla devam etse de bir türlü yetişkin yıldız mertebesine erişemeyen oyuncuyu son olarak “Mean Girls”de dişe dokunur bir rolde görmüştük... Kötü filmlerin aranmayan ismi desek yeridir kısacası... Oyunculuk kariyerine geç başlayan Christie de aynı yolun yolcusu... Lakin “Happy Town”, “Alphas” ve “Motive” sayesinde dizi izleyicileri için daha tanınmış bir sima en azından... Alex Zahara, Susan Hogan, Gwynyth Walsh, Lisa Durupt ve Alison Thornton da onlara eşlik eden isimler... Ki bunlardan Thornton’a ileride daha çok rastlama ihtimalimizin yüksek olduğunu not düşelim...
Gelelim filmimizin konusuna... Önce Gina Kell ile tanışıyoruz... İki çocuklu, orta yaşlı sıradan bir kasabalı kadın... Kocasını kanserden kaybediyor ve mateme boğuluyor... Sonra Michael Spehn ile tanışıyoruz... Üç çocuklu sıradan bir kasabalı adam... O da eşini kanserden kaybediyor... Ölen eşlerin birbirini tanıyor olması dolayısıyla cenazelerde denk düşen Gina ve Michael, aynı şeyleri yaşıyor olmaları sayesinde birbirini en iyi anlayan insanlar olduklarını farkederek yakınlaşmaya başlıyor... Çocuklarla tek başına baş etmenin zorlukları, erkeklere gereken baba figürü, kızlar arasında geçmesi gereken konularda anne ihtiyacı derken bu yakınlaşmaya çocuklarda katılıyor... Çok iyi pişti olan iki aile, neredeyse hiç bir sorun olmadan mesaj vere vere filmin mutlu sonunu da getiriyor...
Buram buram mesaj kokan filmimiz, zaten uyarlandığı gerçek olay sayesinde başı sonu bilinen bir masal... Öyle bir masal ki, vasat filmlerde gördüğümüz engeller ve olumsuzlukların semtine bile uğranmıyor... Yakınlaşmadan doğan kasaba dedikoduları ve çevre baskısı da yok denecek kadar hafif geçiyor... Çocuklar da hiç sorun çıkarmıyorlar nasıl oluyorsa... Toz pembe masal sayesinde, matemden dansa giden bir yolun da olduğunu hatırlatıyor “The Color of Rain”... Doğada çifte gökkuşağı var, onu yakalayabilirsin diyor...
Amerikan sinemasının vazgeçmediği ailenin kutsallığını koruma görevi de yerine geliyor... Yeni dönemin belası kanser, yuvaları yıkabilir aileleri dağıtabilir ama üzülmeye gerek yok... Genç anne ya da baba olarak çaresiz kaldıysanız üzülmeyin... Mutlaka sizin yaşadıklarınızı yaşayan birileri vardır... Bulun onu, birbirinizi anlayın... Biraz umut, biraz inanç lazım size... Ödülü aşk elbette... Zaten ikinci şansa inanıyorsunuzdur onca filmden sonra... En kötü durumdan bile yeni bir başlangıç üretebilir, kendinizi mutlu bir masalın sonunda bulabilirsiniz...
Pembe mesajlarını vermek için fazla zaman kaybetmeyen, çok detaya girmeden üstün körü ilerleyen senaryosu ve kötü oyunculuklarıyla vasatı bile yakalayamayan bir masal “The Color of Rain”... Kimyası tutmayan ikili sayesinde aşk filmi olmaktan da uzak... Mutlu masalların günümüzde de olabileceğine inanacak kadar saf olanlar dışında herkes için zaman kaybı...
Yorum Gönder