Bir dönemin az ama öz örneklerle baştacı olan parodi sineması, hem yıllar içinde kan kaybetmiş hem de ekseni tamamen korku filmlerine kaymıştı... Gişede başarılı olması ve seriye dönüşmelerine rağmen giderek etkisi azalan ve dört başı mamur bir senaryoya ihtiyaç duymadan skeçler halinde ilerleyen saçmalıklara dönüşen türe, bu sayede neredeyse el atmayan kalmadı... Ev sineması için bile b türü filmler çarçabuk çekilir oldu... Bu durumdan sıkılıp, türün yeniden dirilmesini bekleyenler için biçilmiş kaftan var artık: They Came Together...
Beslenme kaynakları ve seçimleriyle sürüden ayrılan koyun diyebileceğimiz “They Came Together”, romantik komedileri hedef seçmiş kendine ve olabildiğince tiye alıyor... Michael Showalter ve David Wain’in senaryoyu birlikte kotardığı filmin yönetmen koltuğunda da Wain oturuyor... İkisi de aktör, yönetmen, senarist ve prodüktör olan isimlerden Showalter, 2005’de yönettiği Howard Hawks stili romantik komedi “The Baxter” ile dikkat çekmişti... Sonrasını kendi şovu da dahil olmak üzere tv’de getirdikten sonra yeniden sinemaya dönüş yapıyor... Ki şu aralar “Hello, My Name Is Doris”i çekmekle meşgul... Altı sezonu deviren “Childrens Hospital”la iki emmy ödülü alan Wain ise, 2001’de ilk yönetmenlik denemesi “Wet Hot American Summer” ile sinemaya da iyi bir giriş yapmıştı... Senaryoda da ilk kez ikilinin imzası yer alıyordu... 2007’de ikinci filmi “The Ten” ile kalabalık kadrosuna rağmen kimseye yaranamayan Wain, bir yıl sonra “Role Models”le yeniden iyi iş çıkardı... Son olarak 2012’de “Wanderlust”a imza atan Wain, yine yaranamadı kimselere... Tv’deki başarılarını aynı oranda sinemaya yansıtamayan ikili, şeytanın bacağını kırmak için bu kez bir hayli kafa patlatmış... Neredeyse tüm romantik komedi filmlerini hatmetmiş olmalılar... Bunun üzerinden parodi yaratmak da zor iş haliyle... En azından senaryoda bunu başardıklarını söylemek mümkün...
Bizde bilinen adıyla “Beraber Geldiler”, Joel ve Molly’nin öyküsünü anlatıyor... Bu anlatıma da çok iyi başlıyor... Bir lokantadayız, masada da iki çift... İlk çiftimiz tanışma öykülerini anlatmaya başlamış, ortasından dalıyoruz... İlk anda birbirlerinden nefret ettiklerini ama sonrasının iyi geldiğini “Tartışma bölümünü kapandı, ateşli bölüm hala devam ediyor” sözleriyle tanımladıktan sonra çiftimiz filmi başlatan soruyu soruyor: “Joel, Molly, siz ikiniz nasıI tanıştınız?”... Cevap elbette bu hikayenin uzun olduğu... Birbirlerini de “tam tipik romantik komedi karakteri” olarak tanımlayan ikili, üçüncü karakterin New York olduğunu söyleyince, film içinde filmi başlatan cümle de geliyor: “Yani sizin hakkınızda bir film yapıIsa muhtemelen Manhattan'ın silüetinden çekilmeye başIanır.”
Birbirine rakip işlerde çalışan iki tipik karakter, New York, en yakın arkadaşın ayarlamasıyla partide tanışmalar... Joel ve Molly’nin öyküsü tüm romantik komedilerin özeti adeta... O kadar çok filme gönderme var ki, saymak da anlatmak da zor... Saymamak da daha iyi aslında, türü sevenler için farketme zevki saklı kalmış olsun... Bu kadar çok göndermeden bir senaryo inşa etmek ile izlenebilir bir film çıkarmak arasındaki inci çizgi de filmi değerlendirme kıstasımız...
Wain ve Showalter, eldeki zengin beslenme kaynağıyla parodi yaratmanın zorluklarını teoride aşmış gibi görünseler de, bir türlü pratiğe dökememişler... En başta bunun bir parodi filmi olup olmayacağına karar vermemişler gibi görünüyor... Bir türlü dengeyi tutturamamışlar... Yaptıkları iyi açılışın sonrasını aynı çeviklikle getirememişler... Daha düz bir işleyişle, klişeleşmiş diyalogları arka arkaya sıralayarak devam etmişler... Aralarda da filmin yapısını bozan ciddiyete girişmişler... Yeni sahnelerle durum komedisine soyunmak gibi seçimler, izleyicinin de kafasını karıştırıyor bolca... İyi giden film de bu seçimler yüzünden ne parodi, ne de romantik komedi olamıyor tam anlamıyla... Oyunculukların da bunda etkisi büyük... Ki, onlar da yanlış seçimler gibi görünüyor...
Paul Rudd ve Amy Poehler iyi ikili gibi görünüyor, kimyaları da tutmuş ama bir türlü birbirlerine uyamıyorlar... Romantik komedi söz konusu olunca güzel kadın gerekiyor, en azından sempatik olması gerekiyor ama Poehler ikisi de değil aksine çirkin ve itici bir kadın... İkiliye eşlik eden kadroysa gayet iyi... Cobie Smulders, Christopher Meloni, Max Greenfield, Bill Hader, Ellie Kemper, Jason Mantzoukas, Ed Helms ve Michael Ian Black’ın yanı sıra sürpriz isimlerin kısa konuklukları da mevcut... Örneğin Norah Jones kendisini oynuyor ve performansıyla katılıyor... Komik sahneleri de iyi yan karakterlerle bu kadro yaratıyor...
İyi düşünülmüş ama fikirde kalarak kaçırılmış bir fırsat olan “They Came Together”, buna rağmen izleyicisini sıkmadan geçen 83 dakikayla türün fanatikleri için leziz anlar içeriyor... Geri kalanlar içinse zaman kaybıyla eş değer...
Yorum Gönder