Bugünden bakıldığında meğer önemli zamanlarmış dediğimiz 2000’lerin ilk yarısında kulaklarımıza seslenen Keane, meraklı bekleyişi sonlandırıp “Strangeland”i yayınladı.
2004’te kendilerine has soundlarıyla, gitarsız rock grubu söylemleri arasında debut albümleri “Hopes & Fears” ile öyle bir çıkış yapmışlardı ki, kayıtsız kalmak neredeyse imkansızdı. “Everybody's Changing” neredeyse herkesin ezberlediği klasik olmayı çok kısa sürede başarırken, yılın şarkısıydı aynı zamanda. Piyano melodileri ve vokalleriyle etkileyen grup, ezberden söylenen bir albüm dolusu şarkıyla ikinci albüme kadar etkisini sürdürdü. Bugün dört albüme sahip olan grubun, düşüşü de öyle başladı. 2006’da yayınlanan “Under the Iron Sea” 13 yeni şarkı getirmişti, “Atlantic” ile başlayan altı single’lık seri bile albümün ilkinin gölgesinde kaldığı sonucunu değiştiremedi. “A Bad Dream” dışında sivrilebilen şarkının olmadığı albümü aşmak gerektiğini ise nedense grup düşünmemiş olmalı. Aynı telden çalmayı, sanki aynı formülü yenilemek gibi bir formüle şarkılarla donatmışlar albümü…
Dört yıllık aradan sonra yayınlanan dördüncü albüm “Strangeland”, Dominic Scott’ın ayrılmasıyla yerine gelen Jesse Quin’in kayıtlarında yer aldığı ilk albüm aynı zamanda. Grup elemanı değişikliğine rağmen, soundda hiçbir değişiklik yer almıyor… İlk albümden aynen devam ediyor Keane, ama hızlı bir düşüş ivmesi eşlik ediyor gruba… Farkındalar mı acaba sorusuna ne yanıt buluyorlar kafalarında bilemiyoruz ama, durumu koruma içgüdüsü ve risk almayalım kitleyi koruyalım düsturunu benimsemiş olduklarını tahmin etmek zor değil.
Dan Grech-Marguerat prodüktörlüğünde kaydedilen albüm, normal edisyonunda 12 şarkı içeriyor. “You Are Young” ile açılan albüm, peşisıra ilk iki single’la devam ediyor temposuna… Hayranların beklediği kadar slow içermiyor “Strangeland”, daha tempolu bir bahar albümü havasında… Sözler konusunda sıkıntı yok ama, iş gelip şarkılara dayanıyor işte… Albümün birbirine benzer şarkıları içinde parlayanlar “Silenced by the Night”, "Disconnected", "The Starting Line" ve kapanış parçası “Sea Fog”…
Grubun ilginç tercihi albümün edisyon farkında ortaya çıkıyor ki, tuhaf bir seçim olduğunu belirtmek gerek. “Deluxe Edition” baskısı dört şarkı daha içeriyor ve albümle aynı adı taşıyan “Strangeland” bir yıldız gibi daha ilk dinleyişte parlıyor. Merakla yeni şarkı bekleyen kitlenin tüm ihtiyacını karşılayan şarkı, hem sözleri hemde müziğiyle albümün tek iyi şarkısı oluveriyor bir anda. Diğer şarkılar yanında sönük kalıyor. Albümü kapatması gereken şarkının, deluxe edition’un açılış parçası olması bu nedenle tuhaf…
Kendine has soundu ve vokalleriyle öne çıkan “Keane”, risk almadan aynı şarkıları söylemeye devam ediyor. Geride kalan dört albümü karışık olarak dinlemek istediğinizde, hangi şarkının hangi albümde yer aldığını ayırt edemeyecek olmaksa grubun aleyhine işliyor… Beklediğimiz gelişim ve yeni şarkılar özlemi ise başka bahara kalıyor…
Yorum Gönder