Harcanan bir anafikir…Sihirli Kutu/The Last Mimzy’nin geçmişi 1943’e, üretken bilim kurgu yazarı Lewis Padgett’ın (Henry Kuttner ve C.L. Moore çiftinin kullandığı takma isim) Astounding adlı seçkide yer alan Mimsy Were The Borogoves adlı öyküsüne kadar uzanıyor. İçinde birbirinden gizemli oyuncaklar olan bir kutu bulan iki çocuğu konu alan öykü, The Last Mimzy’nin de ilham kaynağı olur. 1990’lara dönelim... Oscar Ödüllü yapımcı Michael Phillips film için fikir edinmek amacıyla eski bilim kurgu hikayeleri antolojilerini araştırırken, Padgett’ın öyküsüyle karşılaşır.
“Hep, o öyküde henüz keşfedilmemiş bir hazine olduğunu düşünmüşümdür. Neredeyse bin tane öykü inceledik ama Mimsy Were The Borogoves hayal gücüme hemen hükmetmeyi başardı.” diyor Phillips. “Bir film yapımcısı olarak benim kişisel zevkim, kaçışcı eğlence. Filmin beni daha önce hiç gitmediğim yerlere götürmesini severim ben. Ve bu öykü, öyle bir hikayeye sahipti: Gelecekten gelmiş oyuncaklarla dolu bir kutu bulan iki çocuk fikri çok ümit vericiydi.”
Çocukluklarında etkilendikleri öyküyü peliküle aktaran ekibin yolculuğu böyle başlamış. Bir anlamda E.T başta olmak üzere “uzaylıların dost oldukları” temasını anlatan birçok filme atıfta bulunan Sihirli Kutu da böyle yaratılmış.
Merkezde yer alan iki karakterin denizde bulduğu kutuyu açmalarıyla başlayan hikaye, onların gelişimi ile birlikte dünyanın kurtarılması sendromuna bir pencere açıyor. Sıradan bir ailenin, yazlıklarında kumsalda oynayan 2 ferdinin denizdeki kutuyu açması, filmi de açarak başlıyor. Philips’in sözünü ettiği kaçış eğlencesi de böylece başlamış oluyor.
10 yaşındaki Noah ile 5 yaşındaki Emma’nın kutudan çıkanlarla oynaması ile başlayan macera, ikisinin dahi konumuna yükselmesine dek uzanıyor. Emma, kutudan çıkan Mimzy adlı oyuncak tavşanla konuşuyor, ondan olacakları öğreniyor. Noah ise bilim deneyi ile başlayan zeka şovunu, tüm sesleri duyabilmesini sağlayan gelişimini başlatıyor. Filmin en etkili sahneleri, ses efektlerinin gücüyle birlikte o sahneler zaten. Noah’ın okul deneyinde yarattığı mucizeden başlayarak, gözlüğünü atmasına, Emma’nın da olacakları bilmesine, taşları havada döndürüp yarattığı atomlara dönüşen serüven bir elektirik kesintisiyle hayalden gerçeğe dönüşüyor, ya da dönüşmeye çalışıyor.
Elektirik kesintisiyle terörist damgası yiyen ailenin merkezde sorgusu sırasında da, oyuncak tavşan ve taşların ne anlama geldiği Emma yardımıyla anlaşılıyor. Ama o dakikaya kadar fantastik bir çocuk filmi olarak ilerleyen Sihirli Kutu, ana meselesini de bu sebepten açık edemiyor, anlatmaya çalışsa da etkili olamıyor.
Oysa gerçeğe dayanmaya çalıştığında, yarattığı fantastik atmosfer gayet başarılı. Aynı çizgide giderken, anne ve babayı fazla işlememesi ne kadar yanlışsa, Noah’ın fen öğretmeni Larry ve kız arkadaşı Naomi’yi işlemesi de o kadar doğru. Özellikle çiftin filme katkısı oldukça fazla…
Çeşitli dallarda toplamda aday olduğu 6 ödülden hiçbirini alamayan Sihirli Kutu’nun yönetmeni Yüzüklerin Efendisi serisinin prodüktörlerinden Robert Shaye… 1963 ve 1965’te çektiği iki kısa filmden sonra, 1990’da orta karar romantik komedi “Book of Love”dan sonra ikinci uzun metrajında. Noah rolünde Chris O'Neil, Emma rolünde Rhiannon Leigh Wryn’in sürüklediği filmin oyuncu kadrosunda da tanıdık isimler mevcut. Bilim kurgu dizilerinden aşina olduğumuz Timothy Hutton, Nip-Tuck Julia’sı Joely Richardson, hayli renkli bir performans sunan, özellikle Office dizisinden tanıdığımız Rainn Wilson ve Yeşil Yol’un sevimli devi Michael Clarke Duncan kadronun önemli isimleri.E.T ve Üçüncü Türden Yakınlaşmalar gibi uzaylı dostlarımız temalarına atıfta bulunmak isteyen Sihirli Kutu, kendi çapında tutarlı final yapıyor gözükse de, anlatamadığı anafikriyle, birçok şeyi teğet geçiyor. Konusunu çocukların gözünden anlatırken herkesi kapsayabilse, ciddileşmesi gereken yerlerde bunu sağlayabilse, çok iyi bir film olacakken, doğru mesajları verebilecekken, orta karar bir çocuk seyirliği olarak kalıyor…
“Hep, o öyküde henüz keşfedilmemiş bir hazine olduğunu düşünmüşümdür. Neredeyse bin tane öykü inceledik ama Mimsy Were The Borogoves hayal gücüme hemen hükmetmeyi başardı.” diyor Phillips. “Bir film yapımcısı olarak benim kişisel zevkim, kaçışcı eğlence. Filmin beni daha önce hiç gitmediğim yerlere götürmesini severim ben. Ve bu öykü, öyle bir hikayeye sahipti: Gelecekten gelmiş oyuncaklarla dolu bir kutu bulan iki çocuk fikri çok ümit vericiydi.”
Çocukluklarında etkilendikleri öyküyü peliküle aktaran ekibin yolculuğu böyle başlamış. Bir anlamda E.T başta olmak üzere “uzaylıların dost oldukları” temasını anlatan birçok filme atıfta bulunan Sihirli Kutu da böyle yaratılmış.
Merkezde yer alan iki karakterin denizde bulduğu kutuyu açmalarıyla başlayan hikaye, onların gelişimi ile birlikte dünyanın kurtarılması sendromuna bir pencere açıyor. Sıradan bir ailenin, yazlıklarında kumsalda oynayan 2 ferdinin denizdeki kutuyu açması, filmi de açarak başlıyor. Philips’in sözünü ettiği kaçış eğlencesi de böylece başlamış oluyor.
10 yaşındaki Noah ile 5 yaşındaki Emma’nın kutudan çıkanlarla oynaması ile başlayan macera, ikisinin dahi konumuna yükselmesine dek uzanıyor. Emma, kutudan çıkan Mimzy adlı oyuncak tavşanla konuşuyor, ondan olacakları öğreniyor. Noah ise bilim deneyi ile başlayan zeka şovunu, tüm sesleri duyabilmesini sağlayan gelişimini başlatıyor. Filmin en etkili sahneleri, ses efektlerinin gücüyle birlikte o sahneler zaten. Noah’ın okul deneyinde yarattığı mucizeden başlayarak, gözlüğünü atmasına, Emma’nın da olacakları bilmesine, taşları havada döndürüp yarattığı atomlara dönüşen serüven bir elektirik kesintisiyle hayalden gerçeğe dönüşüyor, ya da dönüşmeye çalışıyor.
Elektirik kesintisiyle terörist damgası yiyen ailenin merkezde sorgusu sırasında da, oyuncak tavşan ve taşların ne anlama geldiği Emma yardımıyla anlaşılıyor. Ama o dakikaya kadar fantastik bir çocuk filmi olarak ilerleyen Sihirli Kutu, ana meselesini de bu sebepten açık edemiyor, anlatmaya çalışsa da etkili olamıyor.
Oysa gerçeğe dayanmaya çalıştığında, yarattığı fantastik atmosfer gayet başarılı. Aynı çizgide giderken, anne ve babayı fazla işlememesi ne kadar yanlışsa, Noah’ın fen öğretmeni Larry ve kız arkadaşı Naomi’yi işlemesi de o kadar doğru. Özellikle çiftin filme katkısı oldukça fazla…
Çeşitli dallarda toplamda aday olduğu 6 ödülden hiçbirini alamayan Sihirli Kutu’nun yönetmeni Yüzüklerin Efendisi serisinin prodüktörlerinden Robert Shaye… 1963 ve 1965’te çektiği iki kısa filmden sonra, 1990’da orta karar romantik komedi “Book of Love”dan sonra ikinci uzun metrajında. Noah rolünde Chris O'Neil, Emma rolünde Rhiannon Leigh Wryn’in sürüklediği filmin oyuncu kadrosunda da tanıdık isimler mevcut. Bilim kurgu dizilerinden aşina olduğumuz Timothy Hutton, Nip-Tuck Julia’sı Joely Richardson, hayli renkli bir performans sunan, özellikle Office dizisinden tanıdığımız Rainn Wilson ve Yeşil Yol’un sevimli devi Michael Clarke Duncan kadronun önemli isimleri.E.T ve Üçüncü Türden Yakınlaşmalar gibi uzaylı dostlarımız temalarına atıfta bulunmak isteyen Sihirli Kutu, kendi çapında tutarlı final yapıyor gözükse de, anlatamadığı anafikriyle, birçok şeyi teğet geçiyor. Konusunu çocukların gözünden anlatırken herkesi kapsayabilse, ciddileşmesi gereken yerlerde bunu sağlayabilse, çok iyi bir film olacakken, doğru mesajları verebilecekken, orta karar bir çocuk seyirliği olarak kalıyor…
Yorum Gönder