Neredeyse tükenmek üzere olan korku/gerilim sineması kendisine harcana harcana bitmeyecek çoklu bulduğunda yıl 1999’du ve “The Blair Witch Project” silinmeyecek bir damga vurmuştu. Sadece türü diriltmekle kalmamıştı. Bugün yaşanan sosyal medya gücünün ilk adımları atılmıştı. Bir söylence uydurup inandırabileceğini görmüştü herkes. İşin teknik kısmı ile buluntu film diye bir alt dalın doğması da herkesin malumunu. Zaman içerisinde türün izleyicisinin her şeye inanmaya hazır hale gelmesi mevcut tıkanıklığın aşılmasında en büyük etkenlerden. Tür ve izleyici bu halde olmasa 2022 yapımı İsveç filmi “Feed” ne çekilirdi ne de izlenirdi diyebiliriz kısacası.
Korku/gerilim türüne drama ağırlığıyla genellikle dizilerle klasikler ekleyen İskandinav sineması bu kez gişe filmine karar vermiş. Yeni bir şey yaratmadıklarını zaman içerisinde görmüştük. Mevcut formülleri uygulayarak bir iki ufak detayla çeşitlendirerek konsantre bir hap yaratıyorlar esasen. Yine aynı yolu izlemişler. Künyesine bakıldığında fırsat projesi de olduğu da açıkça görülüyor. Paolo Vacirca, Henry Stenberg ve Filip Hammarström’ün kotardığı senaryoyu peliküle aktaran Johannes Persson olmuş. Üçlünün ilk önemli projeleri olmuş. Yine gençlik korkusu olan “Canceled” ve “Karusell”i de bu yıl tamamlamışlar. 2013’te Ödüllü kısa filmi “Evaded” ile 2013’de yaptığı iyi başlangıcı yine kısa filmler ve kasting direktörlüğü ile sürdüren Persson nihayet ilk uzun metrajı için motor demiş. Oyuncu kadrosu da yeni simalardan oluşuyor. Vincent Grahl, Sofia Kappel, Amanda Lindh, Molly Nutley, Joel Lützow, Michael Odhag, Emelina Rosenstielke ve Emma Suki’den oluşan kadroda İskandinav dizilerini su gibi içenler için tanıdık yüzler var. “The Playlist”i izleyenler için hayli tanıdık olacak bu simalar. “Dancing Queens” dizisiyle ülkesinin yıldız oyunculuğuna göz kırpan Molly Nutley beklendiği gibi filmin başrolünde. 22 Ekim 2022’de İsveç’te vizyona giren filmin sonraki durakları Macaristan, Meksika ve Tayvan olmuş. Ülkesinden bir ödülle taçlandıktan sonra ev sineması pazarında yerini almış.
Gençleri toplayalım şahane bir ortamda tatil modu ile eğlenceye sokalım sonra da kesip doğramaları için birini yollayalım diye düşünmüşler. Arkadaş grubundaki bir sosyal fenomeni herkesi toplamış ve hakikaten nefis bir yere gelmiş tatil için. Mekanın sahibi olan adam bu sırada bir efsaneyi dillendiriyor. Bir kadın varmış suya girenleri çekip alıyormuş. Yakın zamanda sırbistan’da olduğu söylenen benzer bir efsane sonucu ölüm yankı uyandırınca nihayet kamp alanının daha çok iş yapmasını beklediğini de sıkıştırıyor araya. Fenomen kızın paylaşımları sayesinde meşhur cadı kadın ilgi çekecek ve turizm patlayacak. Sonra o kadın ortaya çıkıyor ve tek tek avlamaya çalışmasını izliyor.
Türü sevenler için her şeyi sunuyor aslında kağıt üstünde Feed. İlgi çekici konu, muhteşem bir ortam, gençler ve eğlence. Lakin senaryosu hayli sorunlu. Senaristler yarattıkları konuya inanmamış olsa gerek ki bir türlü başlatamıyorlar gerilimi. Her karakteri tanıtmak için uzun uğraşa girerek oyalanmışlar. Daha filmin yarısına gelmeden kaçabilmeyi mümkün kılan bir hantallık var. Biraz daha hızlı olmaları gerektiğini kimse söylememiş olsa gerek. İzleyicinin oyuncularla bağ kurmasını istemeleri yüzünden gerilimin başlaması uzamış. Nihayet başladığında da çok kontrolsüz ilerliyor. Ritmsiz ve ürkek bir ilerleyişe dönüyor iş. Avlanma hikâyesinden mahsur kalmaya dönüşünce de büsbütün heba oluyor. Mantık hatalarının da tuz biber ekmesiyle vasatın altına düşüyor kaçınılmaz olarak. Persson’un pırıl pırıl görüntüleri ve aydınlığı seçmesinin de gerilimin oluşamamasında payı var.
İyi başlattığı konuyu sündüre sündüre işleyerek beklenti yarattığı seyircisini sıkıntıdan öldüren “Feed”, vasatı bile yakalayamayarak harcadığı emeği heba eden bir film. Boşa harcayacak 100 dakikası olanlar için ideal. Geri kalanlar ekranı kaydırsın derim.
Yorum Gönder