Söz konusu aksiyon ise en temel klişelerden biri ‘mütevazı görünen adama bulaşma’dır. Kendi halinde, ailesiyle mutlu bir hayat süren adama bulaşan kötü adamlar illaki cezasını bulur. Sessiz atın çiftesi pek olur ne de olsa. Aksiyon sineması da bu türden örneklerle doludur ve dolmaya da devam edecek gibi. Bir dönem kişisel intikama, kendi adaletini sağlayan sıradan vatandaşa kayan tür yeniden tükenmek bilmeyen klişesine dönmüş gibi görünüyor. 2 Şubat’ta seyirciyle buluşan 2018 yapımı Amerikan işi “Braven” da bu yolun yolcularından…
“Braven” künye bakımından bir ilk film. Vasat Nicolas Cage filmlerinin prodüktörü olarak bildiğimiz Michael Nilon ile adını ilk defa bir künyede gördüğümüz Thomas Pa'a Sibbett’in birlikte kotardığı senaryoyu peliküle aktaran en azından tanıdık bir isim. Dublorlükten yönetmenliğe doğru geçişini kısa filmler ve diziler ile kolaylaştıran Lin Oeding ilk uzun metrajında. Bildik bir senaryo da olsa aksiyon ile başlamak Oeding için doğru seçim. İyi de bir kadro var elinde. Jason Momoa, Jill Wagner, Garret Dillahunt, Stephen Lang, Zahn McClarnon, Sala Baker ve Brendan Fletcher’ın başını çektiği kadro tanıdık simalarla dolu. Momoa zaten aksiyon için tek başına yeterli.
Braven ailesi ile tanışıyoruz. Amerika/Kanada sınırında yaşayan kendi halinde sıradan bir oduncu Joe Braven ile… Karısı, kızı ve babası ile yaşıyor. Babasının bunamanın eşiğinde olması dışında sorunları yok. Ortağıyla birlikte odunları kesiyorlar ve tırla ulaştırıyorlar. İki ortaklı bir iş ve mutlu bir aile… Bu tabloyu ise ortağın işgüzarlığı bozuyor. Tırla kaza yapınca ortağın aklına uyuşturucuları saklamak için Joe’nun kulübesi geliyor. Nasıl olsa uğramaz düşüncesiyle. Oysa Joe, babasını da alıp kulübeye gelince işler sarpa sarıyor. Hayli psikopat uyuşturucu patronu kapıya dayanıp uyuşturucu dolu çantayı istiyor. Alır almaz öldüreceği de besbelli olunca Joe ailesini koruma mücadelesine girişiyor…
Her karesi klişelerle dolu film yine de dramatik yapıya önem verdiğini göstererek yapıyor açılışını. Önce aileyi tanıtıyor, sorunları gösteriyor. Babasını huzurevine koymak istemeyen Joe’nun açmazlarını işliyor. Karakterlerini tanıtmayı da ihmal etmeden ilerliyor. Bu seçim dolayısıyla hayli sürükleyici hale gelmiş. Kendi ritmini de tutturmuş. Oeding ilk denemesine filme ne kadar hakim olduğunu da gösteriyor. Elbette aksiyon adına öyle olağanüstü sahneler falan yok. Ne de olsa düşük bütçeli bir film bu. Ama zamanı iyi kullanarak en azından seyirciyi filmde tutmayı başarıyor. Eninde sonunda ailesini korumak her şeyi yapmaya hazır adamın mücadelesi bu. Ne bekliyor olabilirsiniz ki? Kötüler cezasını çeker, aile kurtulur işte…
İyi mekan seçimi ve oyuncuların üzerine düşeni yapmasıyla ortalamayı tutturmuş bir film “Braven”. Momoa formunda, diğer oyuncular da öyle. Dillahunt’un role çok uymaması ve Lang’in bazen fazla abartması dışında sorun yok. Benzer örneklerin arasından sıyrılması imkansız olsa da izleyeni sıkmayan bir aksiyon. Tipik bir Pazar gecesi kuşağı olarak ailece izlenebilecek akıcı bir 94 dakika içeriyor. Yeni bir şeyler arayanların ise uzak durmasında fayda var…
Yorum Gönder