Biri öğretmen, diğeri bir devlet dairesinde memur olan bir çift, uzun zaman uğraşıp çocuk sahibi olamayınca çareyi yetiştirme yurtlarını gezmekte buluyorlar. Film bu çiftin evlat edindikleri çocuğu kendilerininmiş gibi lanse etmeye çalışması ve bunun yarattığı sorunsalı anlatıyor esas olarak. Hatta bunun için şehir değiştiriyorlar, gitgide bu yalana kendinlerini kaptırıp şizofren bir evrene boğazlarına dek batıyorlar.
“Albüm” yaratıcı olmasına yaratıcı, yalnız temasını belirgin, yalın bir şekilde ortaya koyamadığı da aşikar. Evlatlık alan bir ailenin bunu gizleme çabası, bu çabanın yol açtığı çatışma ağı gerçekten çok güçlü. Fakat nedense Mertoğlu bu çatışma ağından bir süre sonra uzaklaşıp çeşitli konu parçacıkları serpiştirmeye girişmiş filmine. Ayrıntılarda boğulup odaktan kopan, her söylediğinin altını kalınca çizen didaktik bir anlatıma doğru yelken açan filmin son düzlükte ne yapmak istediğini ise anlamak mümkün değil. Özellikle kriminal vakanın ne gibi bir alegorik anlamı var, ben hala onu düşünüyorum mesela.
“Albüm”ün biçim olarak da kendi sesini bulmuş bir film değil ne yazık ki; ara ara Yeni Romanya Sinema’sını andıran film -bu izlenime sanırım Rumen görüntü yönetmeni Marius Panduru sebep oluyor-, bazen de Kuzey’den esintiler taşıyor. Bent Hamer, Roy Andersson gibi yönetmenlerin üslubuna özenmiş sanki Mertoğlu. Onur Ünlü sinemasının absürd mizahını da gördüm ben perdede biraz. Fakat Mertoğlu’nun mizahı, Adana Film Festivali’nde ödül alırken sahnede yaptığı konuşmada da gördüğümüz gibi pek de güçlü sayılmaz.
“Albüm” ile ilgili asıl tartışılması gereken bizim insanımıza ‘dışarıdan bakışı’ galiba. Tamam, biz kaba bir milletiz, bunun mizahınI Recep İvedik’te izliyoruz, fakat bunu siz art-house denilecek bir filme yerleştirdiğinizde göstergesel olarak farklı şeyler söylemiş oluyorsunuz. Recep İvedik hiç olmazsa kendiyle dalga geçen bir film ve içerden bir bakışa sahip bizle ilgili, fakat “Albüm” cidden nefret duyuyor insanımıza, o kadar dışarıdan ki, inanası gelmiyor insanın izlerken. Mertoğlu, sinemasal üslubunu oluşturmayı başarırsa gerçekten iyi bir yönetmen olabilir günün birinde, gelgelelim içimizden biri olabilir mi, işte orası muamma…
Yorum Gönder