Bizde pek önem taşımayan lise yıllarındaki arkadaşlık ve sonrasındaki mezun buluşmaları, Amerikalılar için büyük önem taşıyor her daim... Karakterlerinin gelişiminde hep o yıllara vurgu yapılıyor, sürekli ezen veya ezilen oldukları vurgulanıyor, ilk sınıflandırmalarını ve etiketlerini de bu dönemde alıyorlar... Bu kadar iz kalınca, herşey için ödeşme haline gelen mezuniyet buluşmalarına dair öyküler gelmesi kaçınılmaz oluyor... “10 Years”de bu yolun yolcularından biri...
2006 yapımı spor draması “We Are Marshall” ve 2010 yapımı Nicholas Sparks uyarlaması “Dear John”un senaristi Jamie Linden’in yazmakla kalmayıp, yönetmenliğini de üstlendiği “10 Years”, son dönemin popüler oyuncusu Channing Tatum’un başını çektiği ve prodüktörü de olduğu bir proje olarak adını duyurmuş bir film daha çok... Tatum’un kamera önüne de eşiyle geçmesi dolayısıyla, ordan da bir miktar prim yapmışlığı var... Yoksa bu denli parıltısız bir öyküyü çekip, vizyona sokabilmek için bir neden bulmak zor... Muhtemelen aynı dönemde, 21th Jump Street için seçilmiş olması da başka bir sebep olabilir...
Bir arkadaş grubunun, aradan 10 yıl geçtikten sonra liselerine mezunlar buluşmasına gitmeleri teşkil ediyor konumuzu... Küçük kasabaya dönüşler var elbette, o kasabanın izleri, o kasabadan hiç çıkmamış sıradanlaşmış karakterlerle yeniden bir araya geliyor ekip... Ama çokta kopmuş değiller daha ilk bir araya geldikleri andan itibaren... Nasıl bir 10 yıl geçtiğine dair filmi tetikleyecek bir merak duygusu da yok bu yüzden... Kalabalık oyuncu kadrosunun tanınmış yüzlerden oluşmasına da aldırmayın, onlarında yapabileceği birşey yok... Tatum’a eşi Jenna Dewan-Tatum dışında Rosario Dawson, Chris Pratt, Ari Graynor, Justin Long, Max Minghella, Lynn Collins, Oscar Isaac ve Kate Mara eşlik ediyor...
Klasik bir mezunlar buluşmasını konu alıyor “10 Years”, bu türdeki filmlerin anlattıklarından farklı bir izlekte tutturmadan, gayet düz bir yol seçmiş kendine... Karakterler konusunda da, parlak bir durum barındırmıyor... Çoktan yaratılmış prototiplerle oluşan kadro, kendilerine biçilmiş rolleri giyip, adeta defalarca oynanmış bir tiyatro oyununu yeniden sahne koyuyor... Ki, ayrıca oyunculukların dişe dokunur bir yanı olmadığını ekleyeyim... Anlatımında, sinema dilinde de gayet düz olmayı tercih etmiş... Geçmişe gidilen sahneler, hatırlamalarda barındırmıyor... Türe dair yeni bir adıma, eklemeye girişmiyor... Dolayısıyla, yönetmenlikten, oyunculuklardan bahsetmenin gereği yok... Ancak senaryodan bahsedilebilir ki, dramatik yapı konusunda hayli boş bir film “10 Years”... O boşluğu doldurabilecek manevralardan ve kurgudan uzak, Tatum’un oynadığı Jack’i merkeze aldığı için geri kalanlara bölünemeyen zamanda bu konudaki en büyük hata... Jack, birlikte yaşadığı sevgilisine evlenme teklifi hazırlığında olan bir adamken, buluşmada eski sevgilisiyle karşılaşmaktan korkuyor... Ki o meşhur, herkesin gıpta ettiği çiftlermiş... Defalarca örneğini izlediğimiz bu klişeyi merkeze almak, yan öykülere fazla zaman bırakmayınca, olan Reeves ile Elise çiftine oluyor... Senaryoda ağırlığın verilmesi gereken öykü tam da onlarınki... Özellikle müzikseverler için hayli güzel ve seyredilesi anlar barındırıyor... Herkesin diline yerleşen bir şarkıyla tanınan Reeves ve o şarkıdan bi haber olan Elise, o buluşmadan kopuk bir halde kendi dünyalarında takılıyorlar sanki... En azından kısa film olsa ilgi çekebilecek bu öyküde ziyan olup gidiyor... Dağınık ve temposuz haliyle, ancak öldürülecek zamanı olanlara hitap ediyor...
Diğer öykülere de kısa değinelim... Herkesin aşık olduğu popüler kızımız, başarı öyküsü anlatarak övünen oğlanlarımız, futbol takımının kaptanlığından evinin ve eşinin sıradan kocalığına geçen adamımız var... Hepsinin öyküleri de aynı noktada birleşiyor, hiçbiri büyümemiş, aynı kalmışlar... Değişen sadece zaman... Film içinde aynı şeyi söylemek mümkün, geçen sadece zaman...
Yorum Gönder