Doğmak; yapılan en büyük hata
büyümek; acılarla beslenerek
yaşamaya çalışmak; her gün biraz daha ölerek
aşkı aramak; bıkmadan usanmadan
en bunalımlı anlarda, kabul etmek; yok olmayı bir
köşede…
ağıtlar yakmak; geçen zamana lanetlerle
benzerini aramaya çalışmak; yitip gitmek için,
aynanın diğer tarafına…
sevmek; ama hep sonunda terkedeni,
hergün kahır, hergün acı, bunalım…
ezilmek ayak altında, boğulmak gözyaşlarında,
aramak mutluluğu; bulmayacağını bile bile…
alay etmek; çarpık bacaklı sevgiliyle..
alay etmek; sana bakan gözlerle…
tokat yemek; gerçeklerden
saatleri durdurmaya çalışmak; içinden kopanları
önlemek için…
üzüntü anlarında yanında hissetmek; her saniye
dostunu,
paylaşmak herşeyi; hep vermek, hiç almadan
yitip gitmeyi istemek; sonsuzluğa, deliler gibi…
oysa her seferinde; yine bunalım, yine çıkışsız
acılar…
sonunda bezmek; kaçınılmaz son yaşamda…
Ya doğrusu?
Çekmek tetiği…
Gitmek sonsuz maviliklere
Kasvetli bir 12 Eylül günü!...
12.09.1998 / Sergüncemden...
Yorum Gönder