Gerilim filmlerinin bitmek tükenmek bilmez kaynaklarından ayinler, değişmez marazi meraklarımızdan aynı zamanda… Bilsek bile görmek isteyeceğimiz o marazi merak üzerine kurulmuş bir gerilim “Ritual”… Ne kadar az şey bilirsek o kadar sürükleyici olur düsturundan hareketle kurulan film, yönetmenin kurgu numaralarıyla fark yaratmaya çalışan bir deneme… O denemelerin peşinde koştuğunu daha açılış sahnesinden göstermeye başlayan yönetmen, uyarıyla açıyor filmini bu yüzden… “Açık şiddet sahneleri içermektedir, vazgeçmek için 30 saniyeniz var” diyor Mickey Keating... Buna paralel sahneler beklerken, stil denemesine soyunarak hayli renkli bir geçmiş sahnesini seçerek şaşırtmayı denemiş… Bu denemenin ardından da, ana karakterlerini hızlıca donattıktan sonra yan öykülerle takıntılarını gösteriyor arka planda…
Filmin özelliği konusundan çok, yeni bir yönetmenle tanışma olanağı sunması… Bu tanışma için tüm donanımını, malzemesini ortaya koyuyor Keating... Belli ki, Lynch filmlerini seviyor, zira otoyol sahnesiyle işaretini de çakıyor… Radyodan duyulan tiyatro ile sevdiği aktöre de çakıyor selamını çok geçmeden… Atmosferi kurma konusunda pek aceleci davranıyor, malzeme bolluğu aynı zamanda gereksiz ayrıntılara boğulmasına neden oluyor… Olayın cadılar bayramı gününde gerçekleşmesini hiçbir fark yaratmıyor örneğin… Karakterlerini ve olaylarını dış dünyadan soyutlayarak anlatınca, günün zamanın bir fark yaratmadığını görüyoruz… Bu tercihin olumlu yanıysa, merak duygusunu sürekli körüklemesi… Tempoyu da bu yolla arttırıyor, bocalamadan sürüklüyor izleyicisini “Ritual”…
Gelelim konumuza… Gelen bir telefonla eski eşinin yanına gidiyor kahramanımız Tom… Onunla özdeşleşmemiz için gerekli tüm numaraları yapan yönetmenimiz aşırıya kaçmadan çağrıldığı otel odasının kapısını tıklattırıyor bize… Çalınan kapının ardında bir kadın ve bıçakladığı adam olduğunu görmemiz filmi ortalıyor… Bu süre boyunca kapalı mekan gerilimini, göstermeden yaratmaya çalışıyor Keating... Öyle ki, kamera oraya döndüğünde kan gölüne dönmüş bir köşede paramparça olmuş bir kurbanla karşılaşmayı bekliyoruz… “Ritual”ın en büyük zafiyeti de tam bu noktada başlıyor ilk olarak… Filmini bir ayin gibi kuran yönetmen, seyircisinde sürekli beklenti yaratıyor ama o beklentinin altında kalıyor hep… Ne gösterecekse hemen çevirmiyor kamerayı, hazırlıklar yapıyor, önsöze girişiyor kendince… Bu girişimlerin sonucunda seyirciyi bekleyen bir ödül olmaması da hesapların tutmadığı an… Kurduğu formüle çok çaba sarfettiği belli olan Keating, teoride düşündüklerini pratiğe dökememiş bir türlü… Bir iki sahnede o formülleri acemice göstermiş… Yönetmenin arayışlarının doruğa çıkışıysa filmin ikinci yarısı… Tamamen deneysel bir anlayışla, kurduğu formülü bırakıp hevesli bir çocuk gibi kamerası elinde dışarı çıkıp görüntü arıyor kendine adeta… Bu dağılma sayesinde ilk yarıda yarattığı tüm beklentilerin de altında eziliyor… “The End” yazısını soru işaretiyle sürekli bölmekte bu acemiliğin sonucu olmuş doğal olarak… Filmin tarz kokmasını istemek güzel bir şey ama bunu başaramayınca sonuçları ağır oluyor…
Filme adını veren ayin, kurbanın kimliğini öğrenmek yapılan araştırmanın sonucu… Küçük bir dövme, arabanın arkasında bir kamera… Ne kadar az bilirsek o kadar iyi… Ama öğrenmek işin neresinde, sonuç yok… O kamera bağlanınca, televizyon aracılığıyla şahit olduğumuz görüntülerin de hem gerçekliğe herhangi bir katkısı yok, hem de yine beklenenin aksine az şiddet, az görüntü… Her şeyi havada bırakarak girişilen bu ayin, böylece çıkmaz bir sokak oluyor… Böylece tüm çabasına rağmen finalinde hasadını toplayamıyor… Bu kadar Keating dedik, ilk filmi “Ultra Violence”i 2011’de yazıp yöneterek başlamış bir isim kendileri... 54 dakikalık mistik gerilimi buralara uğramadığı için bir şey demek zor... Kadrosundaki iki kilit oyuncu da, henüz yollarının başında isimler... Dean Cates vasatı aşamıyor, zorlama görünüyor ama role çok yakışan ve vasatın üzerine çıkabilen Lisa Marie Summerscales ile uyumu yakalayabilmiş bir şekilde... Ki hemen belirteyim Summerscales’i daha fazla filmde görmek isteriz...
Yönetmenin acemilikleriyle pratiğe dökülemeyen “Ritual”, iyi bir deneme yine de… Türün ihtiyacı olan denemelere ilgi duyanlar için farklı bir seyirlik, ama fazla bir şey beklememek kaydıyla…
Yorum Gönder