Ağzı bozuk basketbolcular…
1970’lerin başlarında Amerika’da iki basketbol ligi vardı. Ulusal Basketbol Birliği, NBA, bu sporu kuralına göre yönetirken, Amerikan Basketbol Birliği, ABA, kural dışı yetenekleri ve heyecan verici gösterileriyle bilinirdi. 1967 ve 1976 yılları arasında ABA etkileyici buluşları ve ilgi çeken şovlarıyla basket dünyasına yenilikler katsa da sonunda güçlü rakibi NBA’in karşısında tutunamadı. ABA’nın en iyi dört takımı San Antonio Spurs, Denver Nuggets, New York Nets ve Indiana Pacers ABA’nın NBA’le birleşmesinden sonra ligde kalmaya hak kazanan takımlar oldular. Semi Pro, o dönemde yaşananları esprili bir şekilde tüm ayrıntılarıyla bizlere hatırlatma amacıyla yola çıkanlardan.
Saturday Night Live’da yaratılan marka Will Ferrell yürü ya kulum koşusuna devam ediyor. Görünüşünde, estetiğinde ve sunduğu profilinde pek olumlu bir yön görülmeyen, hayli itici görünen Farrell, star ışığı varmış gibi görünmese de bunu çok kısa sürede aşarak başrol tercihi haline geldi. Hatta birçok filmin lokomotifi de oldu. Taze komedyen arayan Hollywood’un da imdadına yetişen Ferrell’ın haberciyi canlandırdığı “Anchorman” hala yüzde yarattığı gülümseme ile hatırlanmakta…
Ferrell’ın one man show filmlerinin şimdilik son halkası ise “Semi Pro”… Yine komedyenin takıntısı olan 70’ler havası da diğer baş karakter… Bir önceki filmi “Blaze of Glory” sonrası yine sporla uğraşıyor ve ortamla kafa buluyor Ferrell. Spor filmlerinin, hele hele kökleri NBA öncesine dayanan bir filmin sempati oranı da hesaba katıldığında kağıt üzerinde çok iyi görünse de bu plan tutmuyor sanki. Ne kadar 70’leri anlatsa da bir ayağının sürekli şimdiki zamanda olması her an hissediliyor ve bu durum filme zarar veren etkenlerden oluyor.
Ağzı bozuk poker partilerinin, tuhaf gösterilerin artık naftalin koktuğu günümüzde bunun üzerinden komedi yapmak hele hele bu durumu özgün bir dille yaratmak da bir hayli zor. Bu zorluk Ferrell ve ekibin adeta tepesine çöken bir tavana dönüşüyor.
Çok dar alana hapsolan ve özel ilgi isteyen bir sürü espri de bu yüzden güme gidiyor, anlaşılamıyor. Gülmek için, sıradan bir izleyici olmanın yetmediği “Çaylak Profesyonel” bir yandan da mesafeli bir duruşu mevcut. Herşeyin cilalanması da pek işe yaramıyor bunu da belirtmeli… Kadro olarak da tam takım olmanın avantajı kullanılamamış gibi görünüyor.
Klişeler ile üretilmiş puzzle gibi, zengin bir adamın yıldızın yetmediği yerde yerine gelen profesyonelin devreye girmesiyle başlayan klişeler gülmeyi bekleyen izleyiciye sıkıntılı bir bekleyiş sunuyor. Arada bir tek kişilik şov yapan Ferrell’ın abartılı sahneleri de üzerine tuz biber adeta.
Popüler komedi örneklerinin senaryolarına imza atmış Scott Armstrong’un senaryosu NBA’in bilinmeyen önceki dönemini işlemekte başarılı belki ama, biraz meraklılarına özel havası yaratmasıyla dar çerçevede kalıyor. İlk yönetmenlik denemesindeki Kent Alterman ise elinden geleni yapmış. Genelde oynadığı filmlerde minik dokunuşlarda bulunan ve senaryoları da hayli özgün olan Ferrel’ın sadece oynamakla yetinmesi ise hayli ilginç. Tuhaf yan öykülerde de iyi oyuncuları görmek bir parça heveslendirici olsa da düşünülen olmuyor…
Sonuç olarak NBA tutkunu veya spor filmleri takipçisi değilseniz gülmek için şansınızı başka filmlerde deneyin…
Yorum Gönder