“- Şimdiii… Ben çok gezerim malum. Döner dolaşır gene aynı meyhaneye gelirim o ayrı. Dünyada kısım kısım insan var. Sana hepsini bir bir sayıcam. Söyle bakalım sen hangisisin?
-Say bakalım,
-Biiir: Sadece uçaklarda yaşayan bir insan türü var; yemeğin yanında domates suyu içenler. İkincisi, sadece taksilerde yaşar; “Nerelisin?” sorusuna muhabbet uzamasın diye “İstanbulluyum” cevabı verenler”. Üçüncüsü, sadece dolmuşlarda yaşar: İnmek için şoförün tayin edeceği müsait yere razı olanlar. Sonuncusu, sadece belediye otobüslerinde bulunur: Daldığı rüyadan “Geldik mi?” diye uyananlar. Söyle bakalım sen bunlardan hangisisin?”
Tiyatroya da uyarlanan “Antabus” ile tanıyıp sevdiğimiz Seray Şahiner, yeni kitabı “Hepyek” ile daha önce girmediği sulara giriyor ve okuruna da soruyor. Cevaplarını ararken katık ettiği öykülerde yüzleşmeleri anlatıyor sıklıkla. On iki öyküden oluşan kitapta bugünü anlatıyor. İletişim sorunlarını, etiketlenmeleri, meyhanelerdeki muhabbetleri, yalnızlıkları, mutsuzlukları, hayal kırıklıklarını… Dünyanın falına bakıyor.
“Feliçita”da cenaze evi’ne kimseyi tanımadan giden, acıya ortak olurken bir şeyler de bekleyen biziz, “Ufuk Çizgisi”nde yaşananlarda karşı evde, komşuda yaşananlar. “Sarı Işık”taki çaresizlik de bize yabancı değil, “Karaca”daki gibi yaşlanacağız kendi yalnızlığımızda böyle giderse… “Personel Yemeği” ve “Sebare”de anlatılan da bizim hikayemiz ayrıntılarla… Gittiğimiz meyhaneler, bıraktığımız tabaklar… Çaylar ikramımız. “Çok Afedersin”de “mahallemizin en güzel kızlarına bir alkış” tutasımız gelmiyor değil hani. Giderek esiri olduğumuz akıllı telefonlar ile olan maceramızı okurken kendimizi görmekten korkacak mıyız? Bir türlü çekilemeyen o fotoğraf gibi anları kaçırmaktan duyduğumuz pişmanlıklar vurmayacak mı yüzümüze? Son öyküde uzun uzun anlatıldığı gibi “hepyek” korkusuzuz. Ama “İhtiyati tedbirlerimiz” de yok değil... “Zaman değil, mesafeydi her şeyin ilacı” nihayetinde…
Bu dünyada kalmak artık daha fazla beceri gerektiriyor. Yaşadığımız normal hayatın faturaları bunlar. Şahiner, ne gelecekse gelsin diyor, “hepyek” gelsin… Sesine ortak olma keyfini ıskalamayın. Biraz dertlenecek, bolca yüzleşeceksiniz, ferahlamayacaksınız, iyi hissetmeyeceksiniz kendinizi bile ama ne de olsa “İnsanların bakıp ferahlayacağı tek manzara, ölü pikseller.”
Hepyek / Seray Şahiner
Öykü
Everest Yayınları, Şubat 2019
164 Sayfa
18.00 TL
Yorum Gönder